cerkak bahasa jawa #BikinSendiri

Ngoyak Layangan Pedhot, Malah Iso Dadi Perkoro

Ing sawijining dina, awan sing panas banget, Parjo lagi lelingguhan karo ngombe es teh gawean ibune ning teras ngarep omahe. De’e ngrasa gek bosen tenan. Banjur Parjo mikir, “Kepiye nek aku dolanan wae? Tapi dolanan opo?”. Ujug-ujug Sarno, Bhisma, lan Dhani, teka ning omahe. “Jo, njaluk es tehmu! Puanas tenan iki.” omonge Sarno, “Wegaah!”  wangsulku. “Eh Jo, piye nek adewe, wong papat iki, ngunduh layangan? Aku bosen tenan jee..” ujug-ujug Bhismo ngomong, “Haa? Puanas ngene iki? Wegaaah.” wangsulku. “Ho’o aku yo wegah nek awan-awan ngene iki. Piye nek mengko sore wae? Kan mesthine ra panas banget.” Dhani melu-melu ngomong. “Lha aku setuju!” wangsulku, Bhismo, lan Sarno bareng-bareng.

Sore-sorene, cah papat mau kumpul ning sawah. Seko cah papat mau, sing nggowo layangan ming cah loro. Aku lan Sarno ora nggowo layangan alias ra nduwe. “Lhah, kepriye to kok ra nggowo? Jarene meh ngunduh layangan?” protese Bhismo sing pertama ngajakki, “Ash been, mengko nunggu dhotan wae.” wangsulku santai banjur Sarno manggut-manggut.

Wes selang telung puluh menitan Aku karo kanca-kancaku ngundhuh layangan. Lan wes selang telung puluh menit uga raeneng dhotan. Aku lan Sarno ming ngrewangi Dhani lan Bhismo ngundhuh layangane. Mak bedundhuk, mak jegagik, ujug-ujug ning langit ono layangan bebas mabur ngendhi-endhi alias dhotan. “Dhotaaan! Dhotaaan!!!!” Aku, Dhani, Bhismo, lan Sarno banjur mlayu. Aku sing pertama ndelok mlayu ndhisik. Layangane tibo ning sawah seberang. Aku mlayu wae, padahal nyebrang dhalan, lan aku ra ndelok kiwa-tengen sikik. Ora disangka lan diduga, ana montor ngebut, bar kuwi, ciit! , “Parjoooooooo!!!” kancaku, bocah telu mau mbengok banter banget. Aku kaget banjur ngindar, “Ya Allah Parjooo!!” bengok e kanca-kancaku. “Kowe rapopo to, Jo?” takonne Dhani. Untung aku slamet, nek ora mboh piye nasibku. “Kowe ki mbok ngati-ati, piye nek kowe mau ketabrak? Mosok adewe nggotong kowe? Abot lho kowe ki.”,”Ho’o Jo, ndelok kiwa-tengen sik. Piye e kowe ki.”,”Aku wegah nek kon nggotong kowe tenan. “Uwis-uwislah, sing penting saiki aku slamet, sehat wal afiat. Sesok-sesok aku ngati-ati tenan wes to.” Wangsulanku  mbela awakku dewe.

Nah, Parjo bar kuwi langsung di antemi kanca-kancane, tapi mung geguyon. Dadi, kowe misal e meh nyebrang dhalan kuwi ndelok –ndelok sikik. Ngati-ati, ojo asal mlayu wae.  Mengko dadine koyo Parjo nek tenanan ketenggel montor mau. Intine mek siji, ngati-ati nek mlaku, ojo grusa-grusu, mergane kuwi pengaruh ning masa depanmu.